Dziecko wielojęzyczne bez deficytów językowych
Zgodnie z najnowszymi badaniami, terminu „wielojęzyczny” używamy w szerokim znaczeniu, dla określenia osoby, która posługuje się więcej niż jednym językiem.
Biegłość, częstotliwość używania i wiek nabycia każdego z języków może być różny. Należy pamiętać, że aby uznać dziecko za wielojęzyczne, nie musi ono znać obu/wszystkich języków na poziomie języka pochodzenia.
Jak doskonale wiemy z danych eksperymentalnych i obserwacyjnych, osoba wielojęzyczna nie może być postrzegana jako „dwie osoby jednojęzyczne w jednym ciele”, ponieważ wielojęzyczność tworzy unikalną jakość kompetencji i tożsamości językowej, o czym musimy pamiętać, zwłaszcza pracując z wielojęzycznymi dziećmi i młodzieżą.
Mogą – a w zasadzie powinny – używać wszystkich swoich języków w życiu codziennym do nauki, kontaktów z innymi i wyrażania siebie, a środowisko szkolne powinno je w tym wspierać.
Należy pamiętać, że nawet najbardziej biegli użytkownicy wielojęzyczni mieszają języki i mają swoje preferencje, jeśli chodzi o używanie konkretnego języka do konkretnych potrzeb, co jest zjawiskiem naturalnym i nie powinno być postrzegane jako deficyt.